collega Danilo Vet

Dagelijks rij ik met een team van drie de wijk in om de bakken te legen. Als het kan wisselen we de werkzaamheden af. We checken de inhoud van de bakken steekproefsgewijs . Zit er verkeerd afval in de bak , maken we een melding en hangen er een kaartje aan dat we later terugkomen. Aan het eind van de dag los ik de wagen. Onderweg hebben we contact met de andere collega’s die in de wijk rijden. Je helpt elkaar waar nodig, zodat iedereen op tijd naar huis kan. Gezellig en goed voor het teamverband. Als het druk is en we hebben met elkaar een extra wijk gereden door goed onderling contact, ben ik wel trots als we het weer voor elkaar hebben gebokst en op tijd binnen zijn.
 

Je bent buiten en elke dag gebeurt er wel weer iets anders. Soms is het afzien in de stromende regen maar we maken er altijd een feestje van. En ik leer nog steeds. Bijvoorbeeld hoe gft verwerkt wordt tot compost, daar stond ik niet bij stil, dat is toch prachtig. Er is waardering voor het werk dat we leveren. Van bewoners, één dame heeft altijd drie koude colaatjes voor ons klaarstaan, maar ook van HVC. Er wordt moeite gedaan als ik onverwacht een dag vrij wil, dat zegt veel. En als mijn teamcoördinator zegt dat het fijn is dat ik er weer ben, dan klinkt dat luchtig, maar je proeft de waardering.’